Zdziwaczał świat

Posłuchaj nocy

upchanej w zbyt ciasny dzień

zabazgranych kalendarzy

dawnego człowieka cień

Nocy, co pamięta 

kawiarniane spojrzenia

czapki z głów

prawdziwej książki karmienia

Słucham, a ty mów

Zdziwaczał świat nam nie wiadomo kiedy

jakby domy na dachach stały

ślimaki przyspieszały

konie beczały

kwiaty śmierdziały

Zdziwaczał świat

dziecko z kałużą się nie przyjaźni

ekrany ostre jak śmierć z kosą

nikt już nie chodzi po rosie boso

Zdziwaczał świat 

w podeszczowym zaułku

na próżno szukać namiętnego

pocałunku

Te sny już prawdziwsze nawet

od świata co zbłąkany jak

żebrak i pijak 

na chodniku się położył

szczęśliwy że końca dnia

dożył

Przytulone do betonu słońce

zachodzi czerwone - rozżalone

bo publika mu zmalała 

jak ten świat - zdziwaczała.